Urodzony w 1958r w Kaliszu. Studia w Instytucie Wychowania Artystycznego w Częstochowie. W 1985r otrzymał dyplom z rzeźby u doc. T.Wencla, w 1988r dyplom z malarstwa w Warszawie. Zajmuje się rysunkiem, oraz malarstwem pejzażowym. Jego inspiracją do pracy jest niepowtarzalność i ulotność chwil.
Prace w zbiorach prywatnych w Polsce, Francji, Kanadzie, Holandii, Japonii, Niemczech, Szwajcarii, Ukrainie, USA, Wielkiej Brytanii.
Obraz sztuki współczesnej jest tak różnorodny, że dla jego określenia można używać nieskończoną ilość przymiotników, również tych zarezerwowanych dla dziedzin życia nie mających z twórczością plastyczną wiele wspólnego., bowiem sztuka od pewnego czasu przekroczyła granice estetyki, zawłaszczając z powodzeniem obszary w tradycyjnym rozumieniu antyestetyczne. Takie słowa jak: piękno, harmonia, uroda są nierzadko na indeksie, gdyż kojarzą się z czymś naiwnym. Wielu artystów nie znajdując w sobie siły do penetrowania wyżej wymienionych wartości, instaluje na "cokołach" to, co pospolite, obraźliwe lub "niesmaczne".
Z reguły początek drogi twórczej zaczyna się studiowaniem natury. Jednak nabierając z latami studiów ostrości widzenia, adepci sztuki najczęściej porzucają to bogactwo, przepoczwarzając się w burzycieli konformistycznego ładu, w głosicieli prawdy o świecie uwikłanym w zło lub w wyznawców nonsensu.
Zjawiskiem dość rzadkim jest postawa Janusza Lewandowskiego, który zdecydował się na drogę w odwrotnym kierunku.
Na początku studiów w częstochowskiej WSP jego ulubionymi artystami byli H. Stażewski i K. Malewicz Za ważne uznawał dokonania konstruktuwizmu i Bauhausu. Później zaczął posługiwać się metodą, którą wykorzystują dzieci w wieku przedszkolnym. Nie ważne co i nie ważnie jak się tworzy. Samo "rozdzewiczanie" czystej płaszczyzny w akcie spontanicznego uwalniania emocji, dostarczało natychmiastowej, krótkotrwałej satysfakcji. 
Podążanie w stronę negacji sztuki, cynizmu i artystycznej anarchii zaowocowało zapaścią i zmianą zawodu na 5lat. W tym czasie Janusz Lewandowski odkrył dla siebie świat pozamaterialny. Zbliżenie się do Stwórcy stało się prawdziwym przełomem, który otworzył jego oczy na piękno stworzenia. Pogardzany dotąd pejzaż stał się głównym tematem jego prac. Sięgnięcie do tradycji diewiętnastowiecznych realistów znalazło swój wyraz w obrazach rozświetlonych parków, spontanicznie malowanych wedut i pełnych nostalgii widoków polskiej wsi.
Szczególne miejsce w wyborze tematów malarskich zajmuje Kalisz i jego okolice. Artysta będąc rodowitym kaliszaninem zachował zdolność przybysza z zewnątrz, który świeżym okiem ogarnia rzeczywistość, wciąż doznając emocji podczas odkrywania pozornie wyeksploatowanych motywów. Dzieje się tak dlatego, że istotą jego poszukiwań i właściwym tematem prac jest wciąż zmieniające się światło.
W obliczu powszechnego pędu do awangardy i zgiełku modnych "izmów", Janusz Lewandowski świadomie wybierając postawę piewcy piękna natury, jawi się paradoksalnie na tym tle jako kontestator.

Źródło: http://lewandowski.kalisz.pl